Waarde leden,

In het weekend van 20 en 21 maart was het dan eindelijk zover, de eerste krachtmeting tussen onze eerstejaars competitieroeiers. Normaliter was de sectie met delegatie afgerezen naar Tilburg om het safaripark Beekse Bergen onveilig te maken, maar dit jaar vond het Heineken Openingstoernooi plaats op locatie. Niet alleen in het Hoge Noorden, maar in alle studentensteden van Nederland werden deze eerste 500 competitie meters met wisselend succes afgelegd.

Op vrijdag trapten de dames het geweld af. Op het Winschoterdiep lijnden rond het middaguur de eerste ploegen op, wat erg gemakkelijk ging dankzij de gloednieuwe markeringen die uw Commissaris Vloot met veel liefde pas heeft aangebracht. De tijden verschilden per heat flink, maar de individuele races waren stuk voor stuk spannend tot de laatste meters. Met de sterke wind en nadelige stroming was het voor menig ploeg toch nog een flink stuk. Uiteindelijk wist Dames 7 er met de snelste tijd van de dag vandoor te gaan, maar bovenal was het heerlijk om weer eens sparrende C4’tjes over het water te zien vliegen.

Op zaterdag was het zwaardere geschut aan de beurt. Denk aan de TopC4+ ploegen, club acht, fuifroeisters, en niet te vergeten de eerstejaars mannetjes. Wel moeten we een klein sterretje plaatsen bij deze laatste groep als we het over ‘zwaarder geschut’ hebben, aangezien sommige herenploegen hun meerdere moesten erkennen in de damesploegen die de dag ervoor gestart hadden. Met een tijd van 3:56 kun je toch wel spreken van zogenaamde ruimte voor verbetering, al wil ik daar wel bij vermelden dat deze heren zich gelukkig de week na de race gemeld op Aegir om te trainen voor de volgende race. Heren 3 ging er uiteindelijk vandoor met de snelste tijd bij de heren ploegen, en bij de race tussen de dames achten gingen de fuifjes ervandoor met de overwinning.

De spannendste strijd van het weekend ging tussen de TopC4+ ploegen. Op de vroege ochtend wist bij de heren de lichte boot onder het waakzame oog van de CC met een voorsprong van 5 seconden de winst te pakken op de zware jongens. De dag werd afgesloten met de race van de TopC4+ dames. Aangezien deze groep uit drie ploegen bestaat was één ploeg geforceerd in de voorgaande heat te starten, die ze zeker niet onverdienstelijk hebben geroeid. De dag culmineerde in de strijd tussen Dames 1 en Dames 3, die vrijwel de gehele 500 meter nek aan nek lagen. Uiteindelijk bleek de eindsprint van Dames 3 sterker, waardoor ook bij de dames de lichte boot er met de eer mocht strijken.

Gedurende het hele weekend, maar bij deze laatste race in het bijzonder, ging mijn competitiehart sneller kloppen. Dat gevoel dat je krijgt wanneer je een coach moet ontwijken op je fiets terwijl je de longen uit je lijf schreeuwt is onvervangbaar. Dit gevoel uit zich ook in de voelbare teleurstelling, die altijd gepaard gaat met de glunderende gezichten van de ploeg die eerder dan hun concurrenten over de finish komen. Het gevoel zit zelfs in de opluchting van een duidelijk onvoorbereide ploeg wiens race meeviel aangezien er ‘maar’ twee keer gesnoekt was. Er mocht dan dit jaar geen gevecht zijn om het ondergoed van de secretaresse der studentenvereniging ‘Vidar’, maar alle andere onderdelen die de HOT kenmerken waren gelukkig wel merkbaar. Ik kan persoonlijk niet wachten tot de volgende sparsessie en ik hoop dat onze eerstejaars nog harder dan ikzelf staan te trappelen.