Waarde leden,

Afgelopen weekend was dé roeimarathon van het noorden: de Waterwolf. Het is een barre tocht die voor onze leden dit jaar meer dan 60 kilometer bedroeg. Dit jaar waren er 3 moedige ‘Aegir’ ploegen die de uitdaging aan zijn gegaan. In het C4*  veld startte een ploeg die we voor het gemak bestempeld hebben als “de Burgerboot”. Om maar liefst 7 uur ‘s ochtends stonden de twee koppels met hun welgewaardeerde vijfde wiel mejuffrouw Snel klaar voor de start. Nadat de heer Vasbinder zijn oude hobby’s herleefd had door elk moertje van de Omlandia nog even wat extra aan te draaien vertrokken de strijders van het vlot.

De overige twee ploegen startten beide in het C2* veld. In het eerste bakbeest van de Hunze waren 2 mannen van Ajeto te vinden in de heer Hofland en Neef, die samen met de heer Smit voor hun tweede marathon blik gingen. In de andere Hunze roeisloep was een afvaardiging van het 138e bestuur van de G.S.R. te vinden, die ruim 5 jaar na hun uithamering lieten zien dat sommige banden nooit helemaal verdwijnen.

Het parcour van de Waterwolf staat mee fietsers niet toe om veel van de tocht mee te krijgen, wat mij op de toch zeer koude en winderige dag eigenlijk behoorlijk goed uit kwam. Om onze steun toch te betuigen aan onze dappere roeiers ben ik samen met onze gebouw commissaris naar de Reitdiephaven gefietst. Dit laatste stuk na de officiële finish is misschien wel het zwaarste stuk van de tocht, al helemaal als er zoals dit jaar stoten van windkracht 7 pal op de boten staan. Als eerste zagen we “de Burgerboot” verschijnen, die met een brede grijns mede deelden dat de Ajeto boot wat beter kennis had gemaakt met het vaarwater dan normaliter wordt aangeraden. De heer Eijssen en ik konden lastig geloven dat dit echt gebeurd was, aangezien er niks was gemeld door de wedstrijdleiding over een boot die was omgegaan. Toen we de boot van bestuur Kamphof, die inmiddels ook langs waren gevaren, dezelfde vraag stelden gaven ze aan dat Ajeto waarschijnlijk drie keer was omgegaan. Uit dit antwoord konden wij geen andere conclusie trekken dan dat we door de roeiers in de maling werden genomen.

Na ongeveer een half uur wachten begon de argwaan toch wel te knagen: “Zouden ze het dan echt voor elkaar gekregen hebben om om te gaan in een C2”? Toen alle andere deelnemers gepasseerd waren zagen we dan eindelijk de jongens opdoemen in de verte. Bikkelend tegen de harde wind kwamen ze dichter en dichter in ons kielzog. Toen ze binnen gehoorafstand waren schreeuwden we onze vraag over het water, maar voor ze antwoord konden geven zagen we de goude gloed van de warmtedekens al. Onze gezichten in plooi houden was lastig, maar onze Schadenfreude maakte al snel plaats voor diep respect. Nadat ze namelijk de boot hadden leeggehoosd met behulp van een bevriende ploeg uit Deventer besloten de jongens om er niet met de pakken bij neer te zitten. Al rillend van de kou hebben ze de tocht voortgezet en afgemaakt, en ze waren uiteindelijk met een tijd van 4:50:10 de snelste ‘Aegir’ boot van de dag. 5 minuten achter Ajeto kwam bestuur 138 binnen op een tijd van 04:55:44, en met een eindtijd van 5:14:47 lieten de burgers zien dat je niet altijd hard hoeft te gaan om lol te hebben. 

We hebben ook dit jaar erg genoten van het doorzettingsvermogen van onze roeiers. Ondanks de kou, regen en wind hebben ze zich van hun beste kant laten zien, en hier kunnen we alleen maar trots op zijn!

Opdat ‘Aegir’ volgend jaar de Waterwolf, en tevens de Varsity wint,

Twan van der Linden